Eski Fransız kolonileri ile eski idari otoriteleri arasında imzalanan anlaşmalar, Fransa, kamuoyu tarafından çok az bilinmesine rağmen, bazı tarihçilere göre, bağımsızlık arifesinde imzalanan ve ikincisinin askeri, siyasi gibi birçok alanda topraklarını kontrol etmeye devam etmesine izin veren anlaşmalar, ama her şeyden önce ekonomik anlaşmalar...
1. Sömürgeciliğin faydalarının geri ödenmesi için sömürge borcu
Bağımsızlığını yeni kazanan devletler, sömürgecilik sırasında Fransa tarafından inşa edilen altyapının maliyetini geri ödemek zorunda kaldı. Hala maliyetlerin detaylarını, faydaların değerlendirilmesini ve Fransa’nın Afrika ülkelerine uyguladığı ödeme koşullarını arıyoruz.
2. Ulusal mali rezervlere otomatik olarak el konulması
Afrika ülkeleri mali rezervlerini Banque de France’a yatırmalıdır. Böylece Fransa, 1961’ten bu yana on dört Afrika ülkesinin mali rezervlerini “koruyor”: Benin, Burkina Faso, Gine Bissau, Fildişi Sahili, Mali, Nijer, Senegal, Togo, Kamerun, Orta Afrika Cumhuriyeti, Çad, Kongo-Brazzaville, Ekvator Ginesi ve Gabon.
Bu nedenle, para politikalarının yönetişimi, CEMAC veya ECOWAS gibi ülkelerin mali otoriteleriyle herhangi bir bağlantısı olmaksızın doğrudan Fransız hükümeti tarafından yönlendirildiği için eşzamansız ve eksik kalmaktadır. Bu nedenle, ekonomik ve finansal bölgelerdeki bankaları bağlayan koşullar nedeniyle, döviz rezervlerinin %65’ini Fransız Hazinesi tarafından tutulan bir işletme hesabında ve “finansal riskleri” karşılamak için ek %20’lik bir tutarda tutmak zorundadırlar.
Buna ek olarak, CFA bölgelerinin bankaları, her üye ülkeye N-20 yılının devlet gelirlerinin% 1’ine eşdeğer bir kredi limiti uygulamaktadır! BEAC veya BCEAO, Fransız Hazinesi’nden daha yüksek para çekme olasılığına sahip olsa da, bu para çekme işlemleri Fransız Hazinesi’nin anlaşmasına tabi olmalıdır. Bu nedenle nihai karar, Afrika ülkelerinin rezervlerini Paris borsasına yatıran Fransız Hazinesi’ne aittir.
Başka bir deyişle, Afrika finansal rezervlerinin %80’i Fransız yönetimi tarafından kontrol edilen bir hesaba yatırılmaktadır. CFA bölgesindeki iki banka isim olarak Afrikalı, ancak kendi başlarına herhangi bir para politikasına karar vermiyorlar. Daha da kötüsü, ülkelerin kendileri, mali rezervlerin ne kadarının bir grup olarak veya bir ülke olarak bireysel olarak kendilerine ait olduğunu, ancak Fransız Hazine idaresi tarafından tutulduğunu bile bilmiyorlar.
3. Ülkede keşfedilen herhangi bir ham veya doğal kaynak üzerinde ilk reddetme hakkı
Fransa, eski sömürgelerinin topraklarının doğal kaynaklarını satın alma hakkına sahiptir. Ancak Fransa “İlgilenmiyorum” dedikten sonra Afrika ülkelerinin başka ortaklar aramasına izin verildi.
4. Kamu alımlarında ve kamu ihalelerinde Fransız çıkarlarına ve şirketlerine öncelik verilmesi
Kamu sözleşmelerinin verilmesinde, Fransız şirketleri ödüle göre önceliğe sahiptir. Afrika ülkeleri başka yerlerde para için daha iyi değer elde edebilse bile.
Sonuç olarak, eski Fransız kolonilerinin çoğunda, ülkelerin tüm ekonomik kaldıraçları Fransız gurbetçilerin elindedir. Örneğin Fildişi Sahili’nde Fransız şirketleri, su, elektrik, telefon, ulaşım, limanlar ve büyük bankalar dahil olmak üzere tüm büyük kamu hizmetlerinin sahibi ve kontrolüdür. Ticarette, inşaatta ve tarımda da durum aynıdır.
5. Kolonilerde askeri teçhizat tedarik etme ve askeri subayları eğitme konusunda münhasır hak
Sömürge paktına bağlı sofistike bir burslar, hibeler ve “savunma anlaşmaları” sistemi sayesinde Afrikalılar, kıdemli subaylarını Fransa’da eğitim için göndermek zorunda kaldılar.
6. Fransa’nın çıkarlarını savunmak için ülkeye asker gönderme ve askeri müdahalede bulunma hakkı
Sömürge paktına bağlı sözde “savunma anlaşmaları” sayesinde Fransa, Afrika ülkelerine askeri müdahalede bulunma ve ayrıca tamamen Fransızlar tarafından yönetilen askeri üslere ve tesislere kalıcı olarak asker yerleştirme hakkına sahiptir.
7. Fransızca’yı ülkenin resmi dili ve eğitim dili yapma yükümlülüğü
Fransız dilinin bir organizasyonu ve Fransız kültürünün yayılması bile yaratıldı. Buna “Frankofoni” denir ve birkaç uydu organizasyonu vardır. Bu örgütler Fransa Dışişleri Bakanlığı’na bağlıdır ve onun tarafından kontrol edilir.
8. CFA frangı (Afrika’daki Fransız kolonilerinin frangı) kullanma zorunluluğu
Bu sistem Avrupa Birliği tarafından paylaşılmasa da, Fransız kolonileri FCFA’yı münhasıran kullanmak zorunda kaldı.
9. Fransa’ya yıllık bir rapor ve rezervlerin durumu hakkında bir rapor gönderme yükümlülüğü
Rapor yok, para yok. Eski sömürgelerin merkez bankalarının müdürü, maliye bakanlarının eski sömürgelerle ilgili iki yılda bir yaptığı toplantılarda raporu sunar. Bu rapor daha sonra Banque de France ve Fransız Hazinesi tarafından derlenir.
10. Fransa tarafından izin verilmedikçe, diğer ülkelerle herhangi bir askeri ittifaktan vazgeçin
Bu ülkelerin çoğunun eski sömürgecileriyle askeri ittifakları var, çünkü Fransa onları başka herhangi bir askeri ittifaktan men etti.
11. Savaş veya dünya krizi durumunda Fransa ile ittifak yapma yükümlülüğü
İkinci Dünya Savaşı sırasında bir milyondan fazla Afrikalı asker Nazizmin ve faşizmin yenilgisi için savaştı.
